اولین قدم جهاد فرهنگی: شروع از خود
اولین قدم جهت حضور در عرصه جهاد فرهنگی، شروع از خود است. تا ما نتوانیم نفس خود را اصلاح کنیم از اصلاح نفس دیگران عاجز و بلکه مفسد آنیم.
تا وقتی نفسانیت در ما شعله ور است، امر به معروف و نهی از منکرمان سرچشمه در حسادت و نقد و خرده گیری مان ناشی از بغض ها و کینه هاست. بنابراین باید از خود شروع کنیم و با خودشناسی به وظیفه شناسی و روش شناسی برسیم.
ابزار: تفکر
حضرت امام خمینی (ره) در کتاب شریف "چهل حدیث" اولین شرط مجاهده با نفس را "تفکر" می دانند و می فرمایند:
«بدان که اوّل شرط مجاهده با نفس و حرکت به جانب حق تعالى، تفکّر است و بعضى از علماى اخلاق آن را در بدایات در مرتبه پنجم قرار داده اند و آن نیز در مقام خود صحیح است... و تفکر در این مقام عبارت است از آنکه انسان لااقل در هر شب و روزى مقدارى -ولو کم هم باشد- فکر کند... اگر انسان عاقل لحظه اى فکر کند مى فهمد که مقصود از این بساط چیز دیگر است و منظور از این خلقت، عالم بالا و بزرگترى است و این حیات حیوانى مقصود بالذات نیست. انسان عاقل باید در فکر خودش باشد و به حال بیچارگى خودش رحم کند و با خود خطاب کند: اى نفس شقى که سال هاى دراز در پى شهوات عمر خود را صرف کردى و چیزى جز حسرت نصیبت نشد، خوب است قدرى به حال خود رحم کنى، از مالک الملوک حیا کنى و قدرى در راه مقصود اصلى قدم زنى که آن موجب حیات همیشگى و سعادت دائمى است. سعادت همیشگى را مفروش به شهوات چندروزه فانى، که آن هم به دست نمى آید حتى با زحمت هاى طاقت فرسا. قدرى فکر کن در حال اهل دنیا از سابقین تا این زمان که مى بینى.»
نتیجه: تسکین و اطمینان قلب
وقف خدا بودن زندگی یعنی تا آنجا که در توان دارم به وظیفه ام عمل می کنم و آنجا که در وسعم نبود وظیفه ای هم ندارم. این یعنی آرامش، یعنی سکینه، یعنی اطمینان قلب؛ همان چیزی که امام (ره) تندیس آن بود.
